Helden
none
Wanneer de zon een beetje schijnt is de fietsenstalling plots te klein. Ken je dat fenomeen? Dan moet je wat foefelen om je fiets daar ergens tussen te krijgen.
Ik zag dat eigenlijk altijd als iets negatiefs.
“Verdomme se watjes, nu kunnen ze met de fiets rijden. Nu. Waar zijn ze als het regent?! Watjes.”
Begin deze week werd ik terecht op mijn plaats gezet door Tom:
“Te weinig plaats omdat de architect geen rekening hield met die watjes. Die eerder part-time helden zijn.”
Helden. Stof tot nadenken. Dat gevoel werd vanmorgen nog eens versterkt toen ze op de radio zeiden dat de fietsers vandaag in Mechelen worden toegejuicht. Een actie om net de nadruk te leggen dat dat fietsen écht wel een goed idee is.
Helden dus. Ik ben mee. Laat dat kot maar te klein zijn. Hoe meer hoe liever.
Ik ben graag papa
none
19 maart is vaderdag. Hier toch. In ’t school ook. Met een paar bloemen van kinders kan ik dat ook cadeautjes-krijgen-dag dopen.
Ze hadden alledrie iets moois geknutseld:
Arwen: een mooi schilderwerk met mijn foto en zelfgeschreven gedicht.
Mila: een dvd met ferm versierde hoes.
Nienke: een t-shirt met nieuwe print (voor én achter) ingepakt met accessoires.
Verder nog een dvd van The broken circle breakdown en een Poppy en Eddie van Brusselmans.
Om nog maar te zwijgen van al die extra liefde die mijn richting uitkwam.
Ik ben graag papa.
Picknick in eigen huis
none
Het was etenstijd en ze waren zo mooi aan het spelen mijnheer. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om die tafel te laten opruimen dus zijn we maar voor een alternatief gegaan: eten aan het kleinste tafeltje hier in huis. Zo’n rond blauw ding van IKEA.
Mijn Sien is een dag de deur uit, met z’n vieren is het net gelukt.
Ik kreeg mijn benen niet onder tafel maar Arwen, Mila en Nienke vonden het natuurlijk fantastisch.
Die kleine dingen.
Zo Zoo
none
Ja, ik weet het, je rijdt niet met de auto naar ’t stad op een zaterdag.
Maar, maar, het was naar de Zoo, én ik had een strakke planning, én onder het station is een parking én, euh…
Tot zover de excuses. Mijn Sien was gaan werken en beesten kijken leek ons wel een goed idee. Met een abonnement is het niet zo erg dat je maar 1 a 2 uur tijd hebt voor een bezoek aan de Zoo.
Arwen, Mila, Nienke en ik de auto in en naar ’t stad.
We zijn redelijk vlot tot in de parking geraakt. VRIJ stond er op dat bordje aan de inrit. Niets was minder waar, beneden aangekomen was het gewoon filerijden door een VOLLE parking. Belachelijk gewoon. We hebben er een kwartier over gedaan om terug buiten te geraken.
Geen probleem kindjes, ik vind buiten wel een plaatsje.
Na een paar minuten, nog steeds niet gevonden, was ik opnieuw zó ver van de Zoo dat mijn goesting over was. Nergens geraakt ge daar een auto kwijt. Wat op zich misschien wel goed is, maar op dat moment … AARGH!
Even kwam Planckendael nog ter sprake, maar uiteindelijk heb ik van ons kindjes een rondleiding gekregen in dat nieuw park aan het Neerland (Wilrijk).
Ook super!