Anderhalve euro
none
Ik zal beginnen met: ieder zijn gedacht.
De mens die ik vandaag bezig gehoord heb was wel grappig op de één of andere manier.
Arwen was op avonturendag in De Lilse Bergen, mijn Sien is/was aan het werk. Wie blijft er dan nog over? Mila, Nienke, de zon en ik. Wij zijn met ons drie de fiets op gesprongen, recht naar het zwembad van Aartselaar.
Maar dus, die mens: we zaten na het zwemmen op het terras. Genieten van dat zonnetje. Een paar tafels verder staan er net een paar mensen op, ze gingen blijkbaar zwemmen.
2! minuten later staan ze daar terug:
Hij wilt niet. Het is te duur.
Dat was, denk ik, zijn dochter.
Ik gun het ze niet.
Dat was, denk ik, haar vader.
Afzetters! Ik laat ze nog liever failliet gaan. Voor dat geld kan ik beter thuis gaan douchen.
Ik schat de man 70/75 jaar. De reden heb ik ook nog kunnen opvangen, ze spraken namelijk voor een heel terras: normaal moest ie €2 betalen. Nu, omdat het vakantie was, zou ie €3,5 moeten betalen.
Hij had daar duidelijk geen zin in.
Het stukje over het douchen, volgens mij was dat de trigger dat ik dat hier nu aan het typen ben.
Hij heeft nog een koffie gedronken.
De jaren ’90
none
Op Studio Brussel loopt momenteel De 5 van de jaren ’90 en dat gaat ’s morgens in onze badkamer natuurlijk niet onopgemerkt voorbij. Voor ons is dat de ene goei plaat na de andere en dat riep deze morgen toch wel vragen op bij onze douchende Mila.
De jaren ’90? Van wat jaar is opa? Andere opa? En Oma? Nona? En van wat jaar is ons mama? En jij papa? Arwen? Ons Nienke? Ik ben van 2005 eh papa? En …
Plots viel er een euro.
Papa, 90, dat kan toch niet? We zijn nog maar in 2014.
Ze opeten. Op die momenten zou ik dat graag doen.
Een tiener in huis
none
10 jaar! Gelukkige verjaardag Arwen!
10 jaar! 10! Een leeftijd van 2 cijfers! Twee handen vol vingers jaar! Een tiener!
Dat de tijd vliegt, dat moet ik niet meer zeggen, maar man, WAT VLIEGT DE TIJD. En trots, TROTS op die grote jongen van ons.
Ik heb vandaag last-minute nog een namiddag vrij genomen, dat was toch het minste, niet?
Verder was er een ontbijt op bed, om 12.30u een Quickske, rond 14.30u zaten we naar Rio 2 te kijken om dan ’s avonds af te ronden met zijn lievelingseten: pasta, koolrabi en hespblokjes.
Arwen was content ende gelukkig.
Grapjurk
none
Arwen heeft dat spel hierboven geknutseld. Ik ben best onder de indruk. Die vlinder blijft écht overal hangen. :)
1 april
Arwen had vanmiddag een stukje plakband onderaan de kraan in de keuken geplakt om vervolgens aan ons Nienke te vragen om een beetje water te nemen.
Ons Nienke in alle staten want die wist niet wat er gebeurde en die is immers nog te klein om die kraan snel terug toe te draaien.
A L L E S was nat. OK, niet alles maar toch heel veel. Die kleinste van ons het meest. Tweede in rij was de keuken.
In eerste instantie was ik kwaad, vooral door het verschieten, wat nog wat meer verschieten was door ons Nienke haar reactie. Achteraf gezien was het best wel een goeie aprilgrap.
Die kinders van ons, die worden veel te snel groot.
Pop-up pannenkoekenhuisje
none
Pop-up pannenkoekenhuisje geopend!
Pop-up is hip. Ook in Edegem!
Groen Edegem, en dus mijn Sien, heeft vandaag een Pop-up pannenkoekenhuisje geopend! Ze staat vierde op de lijst voor de Kamer, daar mogen wat pannenkoeken voor door de lucht vliegen.
Doe dat daar een vleugje fantastisch weer bij in een mooie groene omgeving, daar moet geen tekeningetje bij.
We hebben niet veel mensen nee zien zeggen. #winning
Tekenen op de koer
none
Vanmorgen zijn we te voet naar school vertrokken. Dat is minstens zo plezant als met de fiets en 1000 keer plezanter dan met de auto.
Dat is 20 minuten extra quality time. Stappen en babbelen. Over alles en niets.
Arwen: “Papa, heb jij gisteren mijn toetsen getekend?”
Ik: “Nee, maar ons mama misschien? Dat maakt ook niet veel uit. Anders doen we dat vanavond en kan je dat morgen terug meenemen.”
Arwen: “Nee nee, dan krijg ik weer een streepje!”
Ik heb geen idee wat een streepje is maar het klonk niet al te positief en het was al zeker niets waar ie voor stond te springen.
Ik: “OK, we kijken het sebiet in ’t school na en als het niet getekend is doe ik dat daar nog.”
Arwen: “Maar heb jij wel een bik bij?”
Ook straf, zowel ons Mila als Arwen hebben geen bik in hun boekentas zitten.
We hadden net één voet op de speelplaats toen de bel ging. Ik had het graag van bovenuit gezien want tussen al die rondlopende kinderen, van alle kanten, ieder naar zijn rij, stonden Arwen en ik stil.
Ik met in één hand de map met toetsen, in de andere een bik. Tekenen tegen 100/u.