Vandaag ben ik een beetje vroeger gestopt met typen om met z’n allen een kleine wandeling te maken langs het rusthuis en het kerkhof. Met z’n allen langs lieve grootouders, aan het raam gaan zwaaien, omdat ze op het hun kamer opgesloten zitten omwille van dat vies 🦠-beestje. Vervolgens langs het kerkhof, dag gaan zeggen tegen mijn schoonvader. Dat ijsje op de terugweg is er in de winter spijtig genoeg niet bij.
Even buiten, even een frisse neus halen en dat zwaaien hebben toch wel wat ogen doen glinsteren vanavond. 🤩