Typisch
5a0992b3cf937f00185995a3-image-3.jpeg
Ons Mila haar fiets zat een beetje in de knoop. Het spatbord vanachter duwde zo hard op het wiel dat datzelfde wiel eigenlijk niet meer kon draaien. Redelijk lastig wanneer mijn oudste prinses met de fiets naar school gaat.
Handige Harry dat ik ben, ik heb dat gefixed. Die fiets bolt als nieuw. Maar je kent dat, je bent dan bezig met die dingen en plots sta je daar alle banden van alle fietsen in ons huishouden op te pompen. Schoon job, heel dankbaar ook.
Ook die van Arwen kwam aan de beurt. Achterband: ok.
‘Papa, kan je mijn zadel ook een beetje hoger zetten aub?’
Natuurlijk! Vijf minuten later stond ik daar ineens met in mijn ene hand een pomp en in mijn andere een ventiel. Wat klopt er niet in dat plaatje?
In normale omstandigheden zit zo’n ventiel-ding redelijk vast. Het spel was dus kapot.
Vandaag ofte 1 week later
Ik steek een nieuwe binnenband in het voorwiel van Arwen’s fiets. Great succes!
In al mijn euforie voel ik even aan de achterband: mm, die kan toch opnieuw wat lucht gebruiken.
Pomp, sleep, fix, repeat
Daar sta ik, met in mijn ene hand een pomp en in mijn andere een ventiel.