San Gimignano
Ik was (of beter, ben) het rijden in Italië een beetje beu. Italianen, auto’s en deftig rijden: ik vind dat best vermoeiend. We zitten hier best op een goede locatie om wat steden of dorpen te bezoeken maar het is altijd minstens een uur rijden. In +30º terwijl ik minstens zo graag plat op mijn rug in het zand lig (aan een zee weliswaar).
Vrijdag staat Firenze op de planning. We hadden daar weinig keuze eens we doorhadden dat we de tickets voor het Uffizi op voorhand moesten boeken. Het was gisterenavond én vanmorgen nog steeds een beetje ping-pong tussen San Gimignano (1u 20min rijden) of strand. Onze Arwen heeft de doorslag gegeven toen hij uit zijn bed kwam gerold:
Vrijdag staat Firenze op de planning. We hadden daar weinig keuze eens we doorhadden dat we de tickets voor het Uffizi op voorhand moesten boeken. Het was gisterenavond én vanmorgen nog steeds een beetje ping-pong tussen San Gimignano (1u 20min rijden) of strand. Onze Arwen heeft de doorslag gegeven toen hij uit zijn bed kwam gerold:
Hoe wij gaan niet weg? We gaan toch weer niet ’t strand? We zijn hier nu??
Content dat we allemaal zijn! Het was super. Mooi ende fantastisch.
R0002701.JPG
Zelfs het rijden was plezant. Zo goed als helemaal alleen door het Toscaanse landschap. Geen autostrade. Ook mooi! Ook: Corona-rustig, is dat al een woord? Dat mag wel denk ik. 🤭
Morgen strand. Liggen. Ik kan dat.
Dit was eerst te lezen op Hey, World