Over een 14-jarige die 12 dagen op kamp is

Arwen is gisteren op kamp vertrokken. 12 dagen! Ik mis ’m er al 2 van. Dat belooft nog wat te worden. 😶

“Post? Ja GRAAG!” had ’m gezegd. Dan doen we dat hier met z’n allen met veel plezier.

Mijn Sien heeft gisteren geschreven, vandaag hebben Mila en Nienke een kaartje gemaakt en ben ik in mijn pen gekropen. Hij gaat niet weten wat eerst lezen want morgen volgt er nog!

Leesbaar schrijven, dat blijkt nog de grootste moeilijkheid als je dat niet elke dag meer doet. Binnen 12 dagen kan ik les schoonschrift gaan geven mijn gedacht.

Ik ben ook wel héél benieuwd met welke totem hij naar huis gaat komen. Dat is toch ook wel iets speciaals denk ik.

Maar dus. Aftellen, en hem elke dag veel plezier toewensen. Dat doe ik.

---

---