Ik sta sinds mijn 17de op wieltjes. De eerste jaren zo goed als constant. Later werd dat wat minder, met opvlakkeringen tijdens de zomermaanden. In het begin was dat aggressive, later meer naar fitness.
Mijn blades gaan zo goed als altijd mee op vakantie. Als ik op die wielen sta, dat is gewoon geweldig. In het kort: ik doe dat graag, en goed, al zeg ik het zelf. 🤷🏻♂️
Sinds ik me de nieuwe K2 Trio’s heb aangeschaft doe ik ook opnieuw meer en meer (nuttige) verplaatsingen op rollerblades. Gewoon, omdat het kan.
Vandaag ook weer. Vandaag was ik weer hard aan het gaan, werd de straat smaller, moest ik afremmen en heb ik op een bepaald moment een foutje gemaakt. Één klein bochtje te kort en ik vloog naar voor recht de grond op.
Hard de grond op. Hard rollen. Hard vallen.
Ik ga proberen om niet te overdrijven maar dat moet zeker 15 jaar geleden zijn dat ik nog met rollerblades gevallen ben. Dat voelt toch niet hetzelfde als toen. Dat doet me toch iets.
Vandaag, vandaag ben ik begonnen aan de volgende 15 jaar zonder vallen. 💪🏻