Een hele dag, een hele dag ben ik al aan het nagenieten van een supercalifragilisticexpialidocious weekend. Dries en ik zijn ongeveer een week na elkaar jarig en zo kwam broer Bart met een fijn verjaardagscadeau: we gaan met ons drieën een weekend stappen.
Mijn twee broers hebben daar al wel wat ervaring mee, voor mij was het helemaal nieuw. Gelukkig heb ik een zoon in huis die al dat soort gerief ook heeft van x-aantal jaren Scoutskampen. Nieuw is ook heel spannend. Waar ik het meest schrik van had was: wat gaan we eten?*
Het is een prachtige route. Helemaal niet gemakkelijk met 15 kg (waarvan 4,5 liter water) op je rug, maar wat een mooie route (zelfs zonder dat gewicht op je rug zou je goed moet uitkijken). Ik denk dat we die route/post bijna tot op de letter gevolgd hebben en dat klopte als een bus. Het grootste deel van de route stap je langs het water.
Stevig klimmen en wreed heftig dalen. Af en toe héél spannend, ik heb mezelf nog horen roepen ‘IKBENWEL 43 JAAR HÉ’. Om te lachen natuurlijk, maar als je daar bovenaan die via ferrata staat dan ga je liever niet met je hoofd eerst naar beneden.